Zo was het … en zo is het nu

Als het je een biet kan schelen, kom dan op 12 oktober naar de Lutkemeer

Kom op 12 oktober a.s. van 2 tot 4 naar de Lutkemeerpolder, maak duidelijk aan het bestuur van de Gemeente Amsterdam dat Amsterdammers het niet pikken dat de laatste biologische landbouwgrond van Amsterdam voorgoed onder bouwzand zal verdwijnen. En waarvoor? Een zoveelste bedrijventerrein.

Nieuws van de Boterbloem: Gemeente lijkt op ramkoers

Gemeente lijkt op ramkoers

‘Wat hebben we ze misdaan’ is een vraag die we onszelf steeds vaker stellen, als er weer een brief of mail van de gemeente komt. Dat de gemeente ons alleen maar afschildert als dwarsliggers is al een tijdje duidelijk, maar dat ze zo nietsontziend optreedt is stuitend. Een terugblik. Meewerken Sinds het opzeggen van de akkers in november 2017 hebben we geprobeerd om aan tafel te gaan over alternatieven. We hebben ons juridisch verweerd en een alternatief plan opgesteld: Akkerpark. Ook hebben we o.a. met de provincie NH naar vervangend land gezocht en de gemeente suggesties gedaan. Een boerderij zonder land is immers geen boerderij. Dat vond uiteindelijk ook de gemeenteraad die in maart 2018 unaniem een motie steunde dat er oplossingen gevonden moesten worden. De boerderij stond niet ter discussie, bevestigde ook wethouder van der Burg destijds. Logisch, de boerderij en boomgaard maken immers geen deel uit van het bestemmingsplan Bedrijventerrein. Er zijn ook geen plannen voor. Eenzijdig aanbod Na de verkiezingen kreeg de nieuw aangetreden wethouder Van Doorninck de opdracht om oplossingen te zoeken. Deze werden helaas niet in overleg met ons gedaan, maar in samenspraak met SADC opgesteld. Eind oktober 2018 bezocht de wethouder voor het eerst de Boterbloem. Daarbij deed ze een aanbod: 2ha akkerland en de boomgaard. Het hoogst haalbare aldus de wethouder en niet onderhandelbaar. Heel teleurstellend, omdat we volledig buitengesloten zijn bij de totstandkoming en daarbij ook niet onze oplossingen hebben kunnen aandragen. Ons standpunt is van meet af aan duidelijk: om op heel kleine schaal een levensvatbaar bedrijf te blijven, wat recht doet aan het karakter van de boerderij, de zorg en het landschap is minimaal 6ha nodig. We hebben het aanbod dan ook afgewezen, lees hier de verklaring. Vervolggesprek Op 19 december besloot de raad dat het aanbod van de gemeente aan de Boterbloem voldoende was en -op voorwaarde dat er getekende overeenkomsten van afnemers zouden zijn- het bouwen kon starten. De wethouder liet weten met ons in gesprek te gaan en kwam voor de tweede keer langs in maart 2019. Tot onze verbazing om te praten over de contracten en nadere afspraken van de 2ha. Wij lazen een verklaring  voor, waarin we beschreven hoe wij de voorgaande maanden hebben beleefd. Dat we het gevoel hebben dat er compleet over ons heen gewalst wordt. Het gesprek werd zonder concrete afspraken beeindigd. Waarna het een aantal maanden stil bleef. Prijsvraag Daags voor het zomerreces kwam daar verandering in: vanuit het college werd de raad geinformeerd dat de Boterbloem aangezegd was per 1 februari alles te ontruimen: de boomgaard, moestuin en alle gebouwen. Tegelijkertijd werd ons de opzegging gestuurd. Om ‘toch invulling te kunnen geven aan de groene ambities van het college’ heeft het college besloten de boerderij, boomgaard en 2ha akkerland te gunnen via een prijsvraag. Zo willen zij “een partij selecteren die met enthousiasme invulling wil geven aan het raadsbesluit” Niet te rijmen De opzegging om boerderij en boomgaard te ontruimen, valt niet te rijmen met het feit dat sinds 2017 is gesteld dat ‘de boerderij mag blijven’. Het bedrijventerrein is immers op de akkers gesitueerd en alleen daar gaat het conflict over. De boerderij en schuren zijn gebouwd en gefinancierd door de Boterbloem, maar door vordering van de grond -waar de bruikleen van is opgezegd- wordt de gemeente eigenaar. Het erf en de boomgaard al ruim honderd jaar in beheer bij de familie wordt hier op brute wijze ontnomen en beschikbaar gesteld aan derden. Woonvergunning Parallel aan de opzegging van de akkers, is de gemeente een procedure gestart om aan de ‘illegale bewoning’ van de boerderij een einde te maken. Al 15 jaar is algemeen bekend dat de Boterbloem bewoond is. Logisch vanuit oogpunt van veiligheid en zorg voor dieren. Twee jaar geleden kreeg de boerderij een eigen adres en is de bewoning ook gemeld bij de burgerlijke stand. Hierdoor is een onderzoek in gang gezet, wat leidde tot een bevel tot handhaving: de vereiste woonvergunning ontbrak en bewoning van de boerderij was daarmee niet toegestaan. Het bezwaar hiertegen slaagde niet en zit nu in de beroepsfase. Politie inval Het beroep heeft geen opschortende werking, daarmee is het bevel tot ‘niet bewoning’ van kracht op last van een dwangsom van €9.000,- bij niet-nakoming. Nog voor de uitspraak van het bezwaar hebben we het initiatief genomen om een nieuw voorstel te doen aan de wethouder: een persoonsgebonden woonvergunning (geen precedent) en een contract voor erf, boomgaard en moestuin. Er werd een gesprek ingepland, drie dagen na het aflopen van de termijn. Ons verzoek om tenminste dit gesprek af te wachten werd afgewezen en een dag na het aflopen van de termijn verschafte de gemeente onder begeleiding van de politie zich toegang tot de boerderij. De constatering van de aanwezigheid van een bed was voldoende om de dwangsom op te leggen. Machtsmisbruik De Boterbloem voert al jaren een strijd tegen de bouw van een onnodig bedrijventerrein. Daarbij is altijd geprobeerd om ook in gesprek te blijven en passende voorstellen te doen voor behoud. Op alle voorstellen van de afgelopen twee jaar is nooit inhoudelijk gereageerd door de gemeente. In tegenstelling, de houding van de gemeente is nietsontziend: een 65 jarige boerin van de familieboerderij jagen met alle middelen die tot hun beschikking staan. Louter om het doel te bereiken: ze snel mogelijk bouwrijp maken van de akkers zodat er geen weg terug meer is. Uit verschillende stukken blijkt dat ambtenaren die het privaatrechtelijke belang van de gemeente vertegenwoordigen (als grondeigenaar en mede-otwikkelaar) actief berokken worden bij bestuursrechtelijke aangelegenheden zoals handhaving. In juridische termen heet dit: detournement de pouvoir, ofwel, machtsmisbruik. Tegelijkertijd speelt op de achtergrond het corruptiedossier, de samenwerkingsovereenkomst met een besmette partij en de rol die voormalige bestuurders hierin hebben gespeeld. Verzet De beerput Lutkemeerpolder wordt steeds groter. Maar het verzet ook. Om ons heen ontstaan initiatieven van burgers die zich het lot van de polder aantrekken. De laatste landbouwgrond, het bijzondere gebied en de onzin van distributiebedrijven op een plek als deze, zijn voor hen redenen om actief te worden. Wij hebben onze handen vol aan de eigen sores, maar zijn verheugd met al deze betrokken mensen: jongeren, buurtbewoners, klimaatactivisten, kunstenaars, tuinders enzovoort die zich inzetten voor behoud van de Lutkemeerpolder. Hoop Er is nog hoop: de rechter moet zich nog buigen over het weigeren van de woonvergunning en ook de opzegging van 1 februari is niet juridisch getoetst. Desondanks hopen we er met de gemeente uit te komen. Vorige week hebben we ons laatste voorstel herhaald en gevraagd om een gesprek over de mogelijkheden. Ondanks alles gaan we graag oplossingsgericht in gesprek met de gemeente

 

Halsema: “Without protest and dissent, there can be no change or ‘progress'” – om vervolgens de Tuinen van Lutkemeer met geweld te laten vernietigen.

Speech door Pumpkin (Squash) op demonstratie voor de Lutkemeer, vrijdag 6 september

I am sure that many of us here would agree with that sentiment.

Those words were spoke by Femke Halsema this past Sunday at the Celebrating Dissent Festival in de Balie. Shame that less than 24 hours later acted in direct opposition of them and authorized a thorough mowing down of a space of protest, a space of dissent, a space of resistance. In a few words: a space of change… (1)

This weekend the Tuinen van Lutkemeer, a land occupation made up of community gardens planted in March, had a harvest festival and a meeting to discuss what to do about the pending eviction of this space.

During that meeting a group of gardeners, activists, and neighbors decided that they would strengthen the occupation and start a living group there in order to protect their harvest, their fruits, their vegetables, their work. . The group decided to stand up against the decision of the Amsterdam City Council to demolish one of the last pieces of fertile ground left in Amsterdam.

Monday morning, one day after Femke’s speech celebrating dissent, the new group, Squash, was met with the demand from the owners of the property, with the police in tow, to immediately leave the space.

Squash clearly stated that they refused to leave, and then over 12 hours, with around 30 police, 30 movers, and several pieces of heavy equipment, the community gardens, were completely torn apart and mowed down.

This was not something that happened without forethought. All that hard work, all those unharvested vegetables were destroyed for a reason: They were destroyed so that the resistance that was growing there would be destroyed as well. They were destroyed swiftly in the hopes that those who refused to let the city throw away a valuable resource would lose hope and give up the fight. They were destroyed to repress our resistance.

But those gray-minded business-government people, enemies of life, were wrong. Our resistance is alive and kicking.

What the city has done with the Lutkemeerpolder, unintentionally, is draw attention to the hypocrisy of its policies..

Not even 3 months ago, in June the 20th, the Amsterdam municipality declared a climate emergency. Over the summer they’ve had several meetings to discuss the green future plans of the city, urban agriculture, and climate policy. And yet they continue to allow the Schipol Area Development company to proceed with these outdated plans to turn the Lutkemeerpolder into a business park, while there is still time and possibility to move it somewhere else.

We are here to say that until the city dares to take action and do something about the climate emergency, we will find the courage to keep speaking up, to keep showing up, to keep resisting.

Because, as Femke said this weekend, “Sometimes it seems that the brave dissenters are small in numbers. But they are the voices of the many”

We are the voices of many. This struggle is not over.
Because those who sow repression will reap resistance.
Don’t you dream it’s over. Expect us. You will hear from us!

(1) https://debalie.nl/…/femke-halsema-opens-celebrating-disse…/

Statement van groep jonge sympathisanten WeSquash

WeSquash meldt op Facebook:

Met een tractor en kraanwagen rijden huurlingen van projectontwikkelaar Schiphol Area Development Company een maisveld kapot. Politie stapt over pas ontluikende sla om haar kwekers te arresteren. Zonnebloemen worden grof opzij geduwd om de mensen die ze met zorg geplant hebben in de boeien te slaan. Met GroenLinks in het college stapelen de paradoxen zich op.

Afgelopen maandag zijn de Tuinen van de Lutkemeer ontruimd. Bij de ontruiming zijn zes mensen gearresteerd, vier zitten er nog vast. Tientallen buurtbewoners en groen liefhebbers hadden zich op het enige stukje landbouwgrond van Amsterdam verzameld in de hoop om de vernieling van vruchtbare kleigrond te voorkomen en hun buurtmoestuinen te behouden. De nieuwe actiegroep Squash, vernoemd naar de pompoenen die maanden eerder in de tuinen van de Lutkemeer gezaaid zijn, bezette sinds zaterdag de Lutkemeerpolder om te voorkomen dat dit stuk grond geofferd wordt voor distributiecentra ten behoeve van Schiphol.

De komst van het ‘kneiterlinkse’ college en een burgemeester die groen en links schijnt te zijn, deed de hoop kortstondig leven dat er door de gemeente gekozen zou worden voor groen, duurzaam en klimaatbestendig beleid.
Betrokken buurtbewoners en boeren hebben de afgelopen jaren alles gedaan – tot GroenLinks stemmen aan toe. De groene democratiserings agenda klonk zo goed. Het bleef bij mooie woorden. Want petities, brieven, tientallen keren inspreken bij de gemeenteraad, een zelf uitgebracht krantje, juridische procedures, grote manifestaties en demonstraties: het mocht niet baten. Zelfs het omvormen van een jarenlang braakliggend perceel tot een ontmoetings- en voedselvoorzieningsplek door de aanleg van tientallen moestuinen leidde niet tot enig inzicht of barmhartigheid bij de gemeente. Na maanden van lobbyen, handtekeningen, demonstreren en praten-praten-praten bleek het belang en de inzet van gewone Amsterdammers minder belangrijk dan de beloftes en het geld van de Schiphol Area Development Company..

In de tuinen is meer gezaaid dan alleen pompoenen. En er is meer vernield dan alleen maisvelden, sla en zonnebloemen. Surreëel politie vertoon dat de uitbreiding van Schiphol beschermt, toonde dat barmhartigheid en heldhaftigheid niet de kwaliteiten zijn van de huidige gemeente. Vastberaden zijn ze zeker – op hoeveel protest en redelijke argumenten ze ook stuit, er zal niet van het plan afgeweken worden. Schiphol Area Development Company kan twee meter zand over deze vruchtbare kleigrond gooien om het op die manier bouwrijp te maken voor een bedrijventerrein waar niemand op zit te wachten.

Wie wind zaait, zal storm oogsten.

– Squash

Verzoek van sympathisanten Boterbloem aan GroenLinks

Afgelopen maandag kwamen een aantal sympathisanten van De Boterbloem ongevraagd op bezoek bij GroenLinks Amsterdam. Hieronder de vragen aan hen gesteld. Voorstel sympathisanten: laten we het gesprek op gang brengen, ‘spread the word’, zodat ze op de ALV van 21 september iets te bespreken hebben…

Het verzoek van de sympathisanten aan de GroenLinks raadsleden van Amsterdam:

Beste Groen Links raadsleden,
Waar we al een jaar om vragen is een gezamenlijke zoektocht naar de mogelijkheden. Dat is iets anders dan een gesprek waarin ons weer wordt uitgelegd waarom het niet kan. Wat wij vragen is een inzet op behoud als mogelijk. Dat is iets anders dan met volle vaart alles uit de weg ruimen en zo snel mogelijk zand in die polder storten.

Als fractie kun je nu al eenvoudig iets doen:
– je houden aan je eigen motie dat er geen voorbereidende werkzaamheden gestart mogen worden zonder een getekend contract
– je informeren over de andere kant van het verhaal: de financien, de leegstand, de betrokken partijen. Wij zijn meer dan bereid toe te lichten en uit te leggen vragen om onafhankelijk onderzoek over de noodzaak van een bedrijventerrein
– vragen om een onderbouwing van de gevreesde 42 miljoen in samenhang met de te maken kosten voor het bouwrijp maken (en de apparaatskosten GEM, SADC etc)
– je afvragen waarom er met alle geweld een partij gevonden is die niet in het naastgelegen leegstaande terrein past en evenmin in de te huur staande distributiecentra in Westpoort kan. (Westpoort – waar de infrastructuur ook veel beter geschikt is voor een distributiecentrum)
– Beseffen dat het geen gedane zaak is. Natuurlijk kunnen we terug, dat heeft een prijs, maar laten we het daar dan over hebben. Over hoe dat op te lossen is.
– O, en als je er nog nooit geweest bent… kom langs! Zie met eigen ogen waar het om gaat.

Wat we vragen:
1. inzetten op stoppen voorbereidende werkzaamheden zolang bezwaren nog lopen en er geen getekende contracten zijn
2. inzetten op fatsoenlijke omgang en voor alle partijen bevredigende oplossing voor de Boterbloem
3. onderzoeken van de mogelijkheden die het herzieningsverzoek bestemmingsplan biedt.

14

Wie repressie zaait, zal verzet oogsten: demonstratie Lutkemeerpolder

Op 6 september werd een drukbezochte demonstratie gehouden bij de Stopera voor behoud van een groene, ecologische Lutkemeerpolder. Een grote, nieuwe groep jonge sympathisanten (WeSquash) heeft zich het lot van de polder aangetrokken. Tijdens een indrukwekkende optocht door het centrum van Amsterdam bleek, dat jong en oud zich verbonden weten door dezelfde missie: de laatste biologische landbouwgrond van Amsterdam redden van de ondergang.
Uitgerekend op deze vruchtbare grond, gelegen in een prachtige, uitgestrekte polder aan de rand van Amsterdam Nieuw-West, wil de gemeente een bedrijventerrein vestigen. Totaal niet  van deze tijd, vonden de sprekers, waaronder een lid van de GroenLinks jongeren. Tevergeefs had hij het lot van de Boterbloem en de Lutkemeer geprobeerd onder de aandacht van de partij te brengen. ‘Alles wat we bij GroenLinks inbrachten, werd onder het tapijt geveegd’ zei hij. ‘We moesten erover zwijgen, we mochten niets over de Lutkemeer naar buiten brengen. Ze wilden niet naar onze argumenten luisteren’.  Hij zette zich in voor de Tuinen van Lutkemeer en was één van de vredelievende bezetters die met veel geweld door de ME van het terrein werd verwijderd…. in opdracht van het stadsbestuur.
Voor zijn inzet voor behoud van groen moest hij twee nachten in een politiecel doorbrengen. De ME dreigde hem zijn medicijnen tegen suikerziekte af te nemen als hij niet meewerkte. Nog duidelijk in shocktoestand over wat hem was overkomen deed hij zijn verhaal voor de Stopera, zich tot zijn partijgenoten daarbinnen richtend.

De actievoerders geven de strijd niet op. Wordt vervolgd.