Theodor Holman over domme politieke beslissingen die de politiek niet terug wil draaien

Theodor Holman vandaag in Het Parool, een PvdA-politicus parodiërend die uitlegt waarom de Noord-Zuid lijn niet afgeblazen kan worden:

“Eh, dat gaat dus niet. Ik weet ook niet waarom niet, maar het is zo dat, nu we een domme beslissing hebben genomen, we domweg dom moeten blijven doen om te rechtvaardigen dat wij destijds dom hebben gedaan.”

Dit is ook ongeveer de redenering die een aantal Osdorpse politici hanteren om te rechtvaardigen dat bedrijventerrein Lutkemeer III er moet komen. Omdat ze het nu eenmaal ooit een keer besloten hebben. En als ze het nu zouden terugdraaien, zouden ze heel…. dom overkomen.

Politici begrijpen vaak niet dat je, wanneer je je fouten inziet, dat toegeeft, op je beslissing terugkomt en een nieuwe richting inslaat, de burgers dat oneindig veel beter zullen waarderen dan wanneer je domweg vasthoudt aan eerdere – achteraf gezien nogal domme – beslissingen.

Parool: ‘Actievoerders doen stadsdeel twijfelen aan sloop Boterbloem’

Vandaag in Het Parool:

Amsterdam, vrijdag 5 juni 2009

Zorgboerin is nog niet weg

Francisca Mebius

AMSTERDAM – De kippen en poezen lopen rond, Murwin Deira (37) wiedt onkruid tussen de bieten. Binnen worden verse aardbeien en sla gespoeld en op tafel gezet. Bij zorgboerderij de Boterbloem in Osdorp is het knus tijdens het middaguur.

Zo’n tien vrijwilligers, ex-verslaafden en psychiatrische patiënten nuttigen samen met eigenaresse Trijntje Hoogendam (1954) de lunch, vers van eigen land.

Als het aan stadsdeel Osdorp ligt, maakt de ecologische boerderij van dertien hectare nog dit jaar plaats voor een bedrijventerrein, de Lutkemeer III, dat zo’n veertig hectare gaat bestrijken. Per 31 oktober is de bruikleenovereenkomst opgezegd. Maar dat leidt tot heibel.

Dinsdagavond: een drukte van belang bij de deelraadsvergadering waar actiecomité Red de Boterbloem een burgerinitiatief indient. De afgelopen weken zijn zo’n twaalfduizend handtekeningen verzameld. Veel ondertekenaars zijn naar de vergadering gekomen. Het grote aantal actievoerders is voor het stadsdeel reden het burgerinitiatief ontvankelijk te verklaren. Het stadsdeelbestuur krijgt het voor de kiezen, zowel van raadsleden als van burgers. Wat is de planning van het bouwrijp maken van de Lutkemeer III? Kan het nog worden teruggedraaid of komen er dan claims?

Over vier weken hoort u meer, belooft het bestuur.

Oprichtster van het actiecomité Suzanne Kooij wil dat het gebied groen blijft. “En als dat niet meer mogelijk is door vergaande ontwikkelingen met projectontwikkelaars, moet in ieder geval de Boterbloem worden gered.” Volgens medeoprichter Eugène Mathijssen is er geen behoefte aan de Lutkemeer III zolang bedrijventerrein de Lutkemeer I nog niet vol is. “Het is dus nergens voor nodig om nu de bruikleenovereenkomst te beëindigen.”

Ook PvdA-econoom Arnold Heertje, geen buurtbewoner, maakt zich hard voor de Lutkemeerpolder en het behoud van het boerenbedrijf. Vanuit Israël, woedend: “Ik heb de indruk dat een paar mensen in de deelraad op een bureaucratische manier tegen de zin van de bevolking hun eigen politieke doelen voorop stellen. Dit soort praktijken horen niet in een moderne samenleving. Degenen die dit bedrijvenplan doorzetten, zijn politieke misdadigers. ” De actie voor het behoud maakt volgens hem dan ook een goede kans.

Trijntje Hoogendam boert sinds 1997 op het land van haar vader en daarmee is zij de derde generatie Hoogendam op de Boterbloem. Kansarme en kwetsbare Amsterdammers krijgen dankzij haar een dagbesteding. De oogst wordt verkocht in een schuur die is omgebouwd tot winkeltje.

Voor Alexis uit Engeland was het woensdag de eerste dag op de boerderij. “Ik ben hierheen gekomen om mijn Nederlands te verbeteren. Ik werd warm ontvangen en voel me nu al thuis,” vertelt hij in gebrekkig Nederlands. Op de andere dagen maakt hij zich nuttig in een fietsenwinkel.

De Surinaamse Murwin werkt elke woensdag op het land. “Ik vind het heerlijk om hier te werken en lekker buiten te zijn.”

Vrijwilliger Sam Tolsma (63) zou het verschrikkelijk vinden als de boerderij ophoudt te bestaan. “Ik loop hier nu zo’n vijf jaar rond en ik beschouw Trijntje en de anderen echt als familie. Daarnaast is het voor veel mensen een ankerplaats. Ze vinden hun regelmaat hier weer terug.”

En Hoogendam zelf? “Ik wil nog duizend jaar doorgaan en net als een oude eik wortelenin dit gebied. We blijven ervoor vechten.”