Uit recent onderzoek door de WUR blijkt dat de groene Lutkemeerpolder en haar ecosysteemdiensten de samenleving tussen de 1,5 en 8 miljoen PER JAAR opleveren.
Uit recent onderzoek door de WUR blijkt dat de groene Lutkemeerpolder en haar ecosysteemdiensten de samenleving tussen de 1,5 en 8 miljoen PER JAAR opleveren.
Onderstaand artikel is afkomstig van de website Globalinfo.nl
Inmiddels hebben we weer een aflevering achter de rug van de dramatisch serie ‘hoe verkoop ik de toekomst uit aan het bedrijfsleven’ Oftewel hoe Groenlinks de laatste biologische akker en polder bij Amsterdam verhaggelt, en daarbij u en mij met de schuld op wil zadelen. The Twilight Zone is er niks bij.
(Foto: screenshot van website SADC)
Ik zal u de hele voorgeschiedenis besparen. Er staan hele websites vol mee (behoudlutkemeer, red de boterbloem). Ik geloof ook wel dat Groenlinks, nadat het de verkiezingen in Amsterdam won en aan de macht kwam, niet heel blij was met deze erfenis van eerdere besturen. Daar staat tegenover dat het hun eigen wethouder, Maarten van Poelgeest, was die dit plan toentertijd heeft gemaakt en doorgedrukt. En alles dat je bestuurt is natuurlijk een erfenis. Juist daarom vinden wij dat ze daar goed mee om moeten gaan. Waarom zou je anders nog de moeite nemen om te gaan stemmen als ze toch niks kunnen/willen veranderen?
Dwars door alle bestuurlijke prietpraat waarmee ze hun besluit willen verkopen (over geweldige circulaire economie en duurzaamheid) moet je toch man en paard noemen. GroenLinks wil hier een prachtige oude polder met een biologisch akkerbouwbedrijf verwoesten en er een treurig bedrijventerrein van maken voor Schiphol. Dit is op zoveel manieren dramatisch dat er geen beginnen aan is om dat te schetsen. Maar het hele dossier wordt extra vilein door de manier waarop ze hun besluit spinnen. Ze hebben daarvoor twee dingen bedacht, die beide grenzen aan dezelfde oplichterij waarmee de grond destijds door de corrupte gedeputeerde Hooijmaijers is versjacherd.
De eerste is de dat ze alle aandacht concentreren op de biologische boerderij De Boterbloem, die in de te redden Lutkemeerpolder ligt. Ze beweren dat ze er ‘alles aan gedaan hebben’ om die boerderij te redden. Waar ze na een half jaar mee aankwamen – gedwongen door een vlak voor de verkiezingen in maart unaniem aangenomen motie met die opdracht (om ‘zoveel mogelijk van de Boterbloem te redden’) – was het aanbod om twee hectares (van de 11 die de boerderij nu heeft) niet te bebouwen en aan de boerderij te verpachten. De gebouwen zelf waren sowieso niet bedreigd, die zijn van de boeren zelf. Op dat reepje grond waar net een paar preiplanten kunnen staan, zouden ze dan omringd door de muren van de bedrijfshallen van McDonalds en consorten boerderijtje mogen spelen.
De twee hectares waren eerder al een keer door SADC (het consortium waarvan de gemeente Amsterdam aandeelhouder is en dat de bedrijfsterreinen van Schiphol ‘ontwikkelt’) in de strijd gegooid in de hoop de kritikasters af te schepen. De boeren van de Boterbloem, hebben het aanbod dan ook niet kunnen accepteren. Dit ‘aanbod’ was het enige dat er kwam van de kant van bestuur en GroenLinks en er is verder ook geen enkele dialoog over geweest. Het was een letterlijk geval van Graag of Helemaal Niet en toen De Boterbloem het afwees werd meteen de kaart gespeeld dat zij geen oplossing zouden willen. Je moet maar durven. Van de kant van de Boterbloem was al lang daarvoor een heel plan opgesteld, met een paar hectare meer, waarmee ze tandenknarsend zouden kunnen accepteren dat die stomme bedrijfsplannen wel door zouden gaan (zie Plan Akkerpark). Nooit meer een Groenlinkse-bestuurder over gehoord.
Maar dat gaat dus ‘alleen’ maar over die boerderij en hun akkers. De hele polder is 45 ha. groot. Waarom ze nu precies de ‘ontwikkeling’ van het bedrijventerrein willen beginnen door de akkers van de Boterbloem vol bouwzand te storten, is een interessante vraag. Maar toen de commotie begon over het slopen van de Boterbloem, kwamen steeds meer mensen in het geweer om die hele polder te behouden. Vanwege klimaat, en natuur, en watervang en landschap, en vogels en nog zoveel meer. Waarom nog een bedrijventerrein, als er al zoveel leeg staat?
Volgens Groenlinks – en hijgend achter hen natuurlijk de eeuwige bedrijfslevenlovers van D’66 en VVD – is het niet doorgaan van het bedrijventerrein ‘natuurlijk ondenkbaar’. Of zoals wethouder Marieke van Doorninck verklaarde: “Dat bedrijventerrein moet er gewoon komen”. Want anders zou het heel veel geld gaan kosten! Claims! roepen ze. Dat is bangmakerij waar we zo doorheen geprikt hebben. De enige claim die gedaan kan worden is afkomstig uit het corrupte dossier van Hooijmaijers. Als ze – en vooral de ambtenaren bij ruimtelijke ordening, maar die spelen met SADC onder een hoedje, je zou er haast wat van gaan denken – hun huiswerk hadden gedaan, hadden ze die al lang ongeldig hebben kunnen laten maken. Bedenk ook dat ze de betreffende vastgoedspeculant die die SOK bij Hooijmaijers heeft gekocht, al eens 8 miljoen euro betaald hebben. Dus zielig is die ook al niet.
Voor de rest is het een plan van SADC waar de Gemeente Amsterdam voor een kwart aandeelhouder van is (naast de gemeente Haarlemmermeer, Provincie NH en Schiphol Group, waarvan Amsterdam ook weer aandeelhouder is). Die kunnen hun eigen plan dus weer in de ijskast stoppen, als ze dat willen. Maar dan komen de onwaarschijnlijke getallen die dit zou gaan kosten, volgens GroenLinks. Kennelijk is dit nu uitgezaaid onder de achterban want die beginnen daar nu allemaal over te faceboeken enzo. Wel 46 miljoen! is het getal dat nu rondgaat. Eerder was het 62 miljoen. De berekening is dan dat volgens de plannen het hele bedrijventerrein doorverkocht zou gaan worden aan goedbetalende multinationals. En die inkomsten loop je nu mis. Maar of die er wel echt zouden komen, vergeten de apologeten van de bedrijfsterreinencultuur voor het gemak. Voorlopig moet er alleen maar steeds belastinggeld bij, terwijl SADC al bulkt van de bedrijventerreinen die niemand wil. En om maar eens een onverdachte bron te noemen: PWC schreef een vernietigend rapport over de stand van zaken van SADC en noemde dat een ‘risicovolle onderneming’ waar banken voor geen goud geld in willen steken.
De manier waarop GroenLinks zijn besluit om de polder vol te bouwen verdedigt door te stellen dat het anders 46 miljoen kost, is te vergelijken met het plan van Pa en Ma Lutteput die in een woning in een buitenwijk van Amsterdam de slaapkamer van hun kinderen afpakken, met het idee die te gaan BNB-en aan toeristen. Als de kinderen Lutteput dan protesteren dat ze hun kamer niet willen verliezen, roepen die ouders: maar dat gaat ons tienduizenden euro’s kosten! Ze rekenen dan voor dat ze die kamer elke dag zouden verhuren aan Amerikaanse miljonairs die in Geuzenveld zouden staan te trappelen om 300 euro per nacht te betalen..
En natuurlijk gaat het wat kosten om de boel niet uit te verkopen. Moet je zien wat je ervoor terugkrijgt. Wat bijvoorbeeld ook heel veel geld kost is als je de Jordaan niet sloopt om daar een pretpark van Disneyland op te vestigen. Of als je het Centraal Station (Openbaar Vervoer kost toch alleen maar geld, zou de VVD instemmend juichen) niet overdoet aan Lidl. Amsterdam bulkt ondertussen in het erfpachtgeld. En mochten ze in de problemen komen doordat ze de fictieve inkomsten van de vernieling van de Lutkemeer al ergens hebben begroot, dan kunnen ze op andere wat linksere manieren hun inkomsten vergroten. Ga maar eens belastingen vragen aan die brievenbussen op de zuidas, bijvoorbeeld. Of hang eindelijk eens een prijskaartje aan de brandstof op Schiphol.
Waar niemand het over heeft, en zeker Groenlinks niet, is wat het kost om deze ellende wel volgens plan door te laten gaan. Kijk alleen naar het aanpalende SADC-bedrijventerrein Lutkemeer 1 en hoe die de omgeving onleefbaar maakt met z’n treurige bedrijfshallen en de 24-uur open McDonalds. Als we dan ook nog gaan doorberekenen wat de klimaatkosten zijn van het opgeven van dit soort kostbare historische landbouwgrond, kom je al snel in de min, ten opzichte van het plan Biopolder dat voorstanders van behoud van de Lutkemeer hebben gemaakt. Over duurzaamheid gesproken.
Wat ook heel veel geld gaat kosten, is om wekenlang de ME te moeten laten uitrukken als de Lutkemeerpolder door duizenden vastberaden burgers wordt verdedigd. Alleen dat waterkanon dat in een greppel omkieperde en vervolgens door de Lutkemeerverdedigers onschadelijk werd gemaakt, kostte al bijna een miljoen… Dus als Groenlinks wil leren om echt te rekenen, zouden ze misschien daar kunnen beginnen. Dat is alvast een kostenpost die we nu meteen kunnen besparen: geen repressie tegen actievoerders voor behoud Lutkemeer omdat het plan vroegtijdig geschapt wordt: 26 miljoen euro (ik zeg maar wat, misschien is het in werkelijkheid wel meer).
(foto wikipedia Door Vysotsky – Eigen werk, CC BY-SA 4.0)
Dus als GroenLinks, en andere groene en/of linkse partijen verder willen gaan dan wat symboolpolitiek voor de bühne, dan kunnen ze de Lutkemeer als omslagpunt nemen. Daar begon dan beleid voor een echte andere economie, voor een echte gezonde en eerlijke voedselproductie en voor een echt klimaatbeleid. Zoals de Nieuwmarkt en dat mooie monument op de Jodenbreestraat een omslagpunt was van het nefaste beleid om de oude binnenstad te slopen en bewoners naar naargeestige nieuwbouwsteden te jagen.
Het is dan tevens een omslagpunt omdat afstand wordt gedaan van het aloude pappen-en-nathouden en iedereen te vriend houden waar burgers een steeds grotere hekel aan krijgen. Er is nu een planetaire noodsituatie, niet meer en niet minder en GroenLinks en de Gemeente Amsterdam kunnen nu nog aan de kant staan van degenen die het tij proberen te keren. Als ze dat niet doen, betekent het dat ze aan de andere kant staan, van degenen die helpen om onze planeet in snel tempo onbewoonbaar te maken. Dat lijkt me niet zo’n moeilijke keuze. Mocht het ze niet lukken om die keuze te maken, dan hoop ik dat iedereen in het geweer komt om de polder te komen helpen verdedigen. Per slot van rekening gaat het om veel meer dan 45 hectare goeie landbouwgrond en een mooie boerderij. het gaat om de toekomst, en om de vraag of onze kinderen die nog hebben…
Op zaterdag 21 juli om 21.15 uur organiseert ecologische zorgboerderij De Boterbloem een Open Lucht Cinema. Tussen de oude fruitbomen in de boomgaard wordt de dramatische documentaire ‘The lonely battle of Thomas Reid’ vertoond. De entree is een donatie voor de juridische kosten die gemaakt moeten worden om De Boterbloem in de Lutkemeerpolder te behouden.
De film ging eind 2017 in première tijdens het IDFA. Het is bovendien een hele toepasselijke film, omdat de hoofpersoon een boer uit Ierland is die vecht voor het behoud van zijn land. Dezelfde strijd die Trijntje en Erik van De Boterbloem nu ook al zo’n tien jaar voeren. De boer in de film verzet zich fel tegen computerchip-gigant Intel. De fabriek wil uitbreiden en heeft daarvoor het oog laten vallen op het naastgelegen land van boer Reid.
Reid laat zich echter niet zo gemakkelijk uitkopen. Regisseur Ward volgt de boer, de rechtszaken en gesprekken met vertegenwoordigers van Intel. Uniek is, dat de regisseur de film gratis beschikbaar heeft gesteld aan De Boterbloem. Er wordt alles aan gedaan om een versie met Nederlandse ondertitels te bemachtigen. De voorstelling begint om 21.00 uur. De bar is open vanaf 20.00 uur. Dus kom gerust eerder langs om onder genot van een drankje te genieten van het prachtige uitzicht over de historische Lutkemeerpolder. Nu het nog kan! Bij slecht weer wordt uitgeweken naar de boerderij.
Er is voor deze indringende film gekozen, omdat er duidelijke parallellen aanwezig zijn tussen boer Reid en De Boterbloem. Boerin Trijntje voert al meer dan tien jaar een verbeten strijd tegen projectontwikkelaar SADC, dat eigendom is van de gemeente Amsterdam, gemeente Haarlemmermeer, Schiphol en Provincie Noord-Holland. Ondanks keiharde toezeggingen en beloften dat eerste fase één vol moet zitten, wil SADC dit jaar nog de landerijen van De Boterbloem bouwrijp maken. Daarmee verdwijnt niet alleen een unieke boerderij, maar ook één van de prachtigste polders van Amsterdam. Geheel onnodig, omdat er nog voldoende kavels beschikbaar zijn op de eerste fase van het bedrijventerrein.
De Boterbloem put nog hoop uit de motie die op 14 maart j.l. unaniem door de gemeenteraad van Amsterdam is aangenomen. In de motie stelt de voltallige gemeenteraad dat behoud van De Boterbloem en haar akkers belangrijk is voor de stad. Belangrijk vanwege de maatschappelijke waarde, de historische kavels en biologisch gecertificeerde grond. Het is nu afwachten wat de nieuwe gemeenteraad met deze motie gaat doen. De SADC heeft in ieder geval aangekondigd binnenkort plannen in te dienen, die alsnog leiden tot het verdwijnen van de akkers van De Boterbloem.
Ecologische zorgboerderij de Boterbloem ligt prachtig in de Lutkemeerpolder aan de rand van Amsterdam, bij Osdorp. Op de uitgestrekte akkerlanden nestelen kivieten. Het is cultuurhistorisch erfgoed van grote waarde. Er wordt biologisch verbouwd, en er vinden een aantal psychiatrische patiënten en andere kwetsbare mensen dagbesteding. Projectontwikkelaar SADC wil op deze unieke plek een bedrijventerrein neerzetten en vindt dat De Boterbloem weg moet.
• Zet, net als 1000en andere mensen, uw handtekening op http://deboterbloem.petities.nl: de petitie ‘Red de Boterbloem’. Er zijn ook al meer dan 13.000 handtekeningen op papieren handtekeningenlijsten gezet.
• Doneer geld op de bankrekening van De Boterbloem. Boer en boerin hebben uw financiële steun hard nodig om rechtzaken te voeren tegen de door projectontwikkelaar SADC aangekondigde ontruiming.
Bank: NL14TRIO 0198497288 t.n.v. De Boterbloem
De lokale en landelijke pers heeft al heel veel aandacht aan de actie besteed.
Het is duidelijk dat de bewoners van Amsterdam willen dat De Boterbloem blijft. Maar ook van ver daarbuiten komen de mensen die hun handtekening hebben gezet. In deze tijd een bedrijventerrein willen vestigen op het land van een goedlopende biologische boerderij, dat vinden mensen van allerlei achtergronden een weerzinwekkend, absurd en ontoelaatbaar idee.
De gemeente heeft het gehele gebied Lutkemeer III voor 20 miljoen euro ingebracht in de projectontwikkelaar SADC. Die is van plan een bedrijventerrein te gaan ontwikkelen op één van de laatste authentieke polders aan de rand van Amsterdam.
Burgemeester en Wethouders van Amsterdam leken eind 2017 samen met projectontwikkelaar SADC aan te sturen op de algehele bedrijfsbeëindiging van ecologische zorgboerderij de Boterbloem in de Lutkemeerpolder. Dit zal het gevolg zijn van een door gemeente en SADC afgedwongen sluiting van het enige en biologische akker- en tuinbouwbedrijf van Amsterdam.
Dit blijkt uit de aangekondigde dagvaarding die de Boterbloem op 1 december 2017 heeft ontvangen. Daarin staat ook dat de eigenaresse van de boerderij – Trijntje Hoogendam – het pand waarin zij woont van de Gemeente Amsterdam moet verlaten. Zo niet, dat dreigt ontruiming van haar eigen huis, dat door haar zelf is gebouwd en gefinancierd.
Onderteken de petitie op http://deboterbloem.petities.nl .
Het tij lijkt inmiddels voorzichtig te keren…. een paar politieke partijen willen zich voor De Boterbloem inzetten, maar de strijd is nog lang niet gestreden.
Op 8 juli plaatste Het Parool een paginagroot artikel over De Boterbloem.
Uit het artikel:
“Het stadsdeel heeft de mond vol van stadslandbouw, maar dit is puur verpakking”
“De laatste actieve boeren worden oud en zien amper brood in hun boerenbedrijf. We willen ondernemers prikkelen om er met iets nieuws aan de slag te gaan” zegt een ambtenaar met de Lutkemeerpolder in de portefeuille. In 2009 kreeg de polder een nieuwe bestemming: akkerbouwgrond mag vervangen worden door bedrijventerreinen. Sindsdien passeerden ook ideeën over woningbouw, een trammuseum en een golfbaan de revue. Ook in de nieuwste plannen gaat het landelijk gebied ten westen van het Ma Braunpad op de schop.
“Het stadsdeel heeft de mond vol van stadslandbouw, maar dit is puur verpakking” zegt Threes Hoekstra, geboren in Osdorp en tuinier bij biologische volkstuin De Ark. “Als je naar de plannen kijkt, zie je dat er uiteindelijk veel minder groen is dan nu het geval is”.
” Stadslandbouw. Laat dat nou precies zijn wat wij hier al jaren doen, maar uitgerekend wij moeten weg”
Ook Erik Geurtsen van biologische zorgboerderij De Boterbloem, aan de Lutkemeerweg, ergert zich groen en geel. De zorgboerderij en de omliggende akkers moeten het veld ruimen voor bedrijfspanden. “Het stadsdeel heeft de mond vol van stadslandbouw. Laat dat nou precies zijn wat wij hier al jaren doen, maar uitgerekend wij moeten weg. Hoe valt dat uit te leggen?”
Het akkerbouwbedrijf vecht sinds 2009, sinds de aanpassing van het bestemmingsplan, voor zijn bestaan. Vrijwilligers voerden actie en haalden twaalfduizend handtekeningen op om de boerderij te behouden. De boerderij kreeg toen voorlopig uitstel, maar in hetzelfde jaar werd aan de overkant van de Lutkemeerweg begonnen met de bouw van het eerste deel van het bedrijventerrein. Vanuit de moestuin van De Boterbloem, waar courgettes en peultjes geoogst worden die later op de dag liggen te pronken in de boerderijwinkel, zijn de betonkolossen van het bedrijventerrein goed zichtbaar.
Overal in en om de stad staan kantoor- en bedrijfspanden leeg. Toch wil het stadsdeel hier per se nog een bedrijventerrein hebben
Een rondgang over het grijze kantoor- en opslagcomplex leert dat het er een stille bedoening is. De meeste blokken staan leeg. Op de grote parkeerplaats staan iets na het middaguur tien auto’s. Achter de ramen zijn posters geplakt van een beveiligingskantoor. Geldtransportbedrijf G4S Cash Services heeft een eigen blok in de hoek, afgezet met hoog hekwerk. Een groot aantal bouwkavels is nog onverkocht.
Geurtsen: “Overal in en om de stad staan kantoor- en bedrijfspanden leeg. Toch wil het stadsdeel hier per se nog een bedrijventerrein hebben. Ze zeggen dat het werkgelegenheid schept, dat het goed is voor de economie, maar dat zijn achterhaalde verhalen.”
Hoe de plannen voor het bedrijventerrein te rijmen zijn met het begrip stadslandbouw, vraagt ook een student van de universiteit van Wageningen zich af. Zij is bezig met een onderzoek naar stadsdlandbouw in Nieuw-West. Haar naam wil ze niet in de krant omdat ze samenwerkt met het stadsdeel. “Met stadslandbouw probeer je meestal stedelijke gebieden groener te krijgen, maar dit is al een landelijk en agrarisch gebied, hier hoef je niets aan te doen”.
Misschien is Ivar Manuel de enige politicus in Amsterdam met realiteitszin. Het gemeenteraadslid van D66 is altijd fel gekant geweest tegen de plannen om ook dit deel van de Lutkemeerpolder op te offeren voor een bedrijventerrein. Op dinsdag 3 mei j.l. bracht hij een werkbezoek aan de nog steeds bedreigde ecologische zorgboerderij De Boterbloem. Ook tijdens dit bezoek benadrukte hij nog eens, dat het open karakter van dit unieke polderlandschap bewaard moet blijven.
Zijn partij stemde in 2009 als enige tegen het voorstel om de Lutkemeerpolder over te dragen aan projectontwikkelaar SADC. Daarmee liet vooral GroenLinks Ivar Manuel in de kou staan. Voordat deze al lang niet meer zo groene partij tot de coalitie in Amsterdam toetrad, waren ze immers ook faliekant tegen deze plannen. Tevens stelde Ivar Manuel zich op de hoogte van de vorderingen van het bedrijventerrein Lutkemeer I. Persoonlijk kon hij vaststellen, dat dit geen succesnummer is. Met slechts drie ‘bemande’ bedrijven, acht enorme leegstaande betonnen kolommen én 50% kavels die nog verkocht zijn, stevent Business Park Amsterdam Osdorp af op een kostbare mislukking. “Dit geeft nog maar eens aan, dat Amsterdam beter geen plannen kan ontwikkelen voor een tweede bedrijventerrein,” aldus de sympathieke politicus.
Ivar Manuel liet zich door boerin Trijntje en boer Eric bijpraten over De Boterbloem. Hij was zeer onder de indruk van dit enige ecologische akkerbouwbedrijf van Amsterdam. Hier vinden dagelijks vele mensen met een problematische achtergrond een nuttige dagbesteding in de open lucht. In combinatie met het ‘familiegevoel’ dat Trijntje en Erik creëren, voelen deze zorgcliënten zich helemaal thuis op De Boterbloem. En dat allemaal zonder één cent subsidie. Het wordt hoog tijd dat ook andere politici in Amsterdam dit op zijn juiste waarde gaat schatten.
De NVM meldt: Op de markt voor kantoor- en bedrijfsruimte in Nederland is structurele leegstand een toenemend probleem. De aanpak van de structurele leegstand in ons land zal alleen werken als er meer schaarste gecreëerd wordt. Hiertoe zouden slechts onder bepaalde voorwaarden nog nieuwe bedrijventerreinen mogen worden uitgegeven en zouden er ook minder nieuwe kantoren moeten worden gebouwd.
Ook op het bedrijventerrein Lutkemeer I heerst structurele leegstand. Grote betonkolossen in naargeestig grijs staan al sinds lang vóór de kredietcrisis leeg, en toch wil de Gemeente Amsterdam ook de aangrenzende polder vernietigen… om ook daar leegstand te creeëren? Bond Heemschut en Actiecomité Red de Boterbloem roepen de gemeente op, de bouwplannen te staken en wat er nog resteert van de Lutkemeer een groene bestemming te geven.
Het nodeloos willen vernietigen, door de lokale politiek, van één van de mooiste landschappelijke parels van Amsterdam – de Lutkemeerpolder met de daarin gelegen biologische zorgboerderij De Boterbloem – staat niet op zich maar maakt helaas deel uit van een landelijke trend:
“Het landschap is in Nederland vogelvrij. In de afgelopen vijftien jaar is een onbebouwd gebied zo groot als de Noordoostpolder verstedelijkt. Het buitengebied is verrommeld. Landschap staat niet meer hoog op de politieke en maatschappelijke agenda, terwijl de biodiversiteit in heel Europa achteruitholt. Natura 2000, de Europese verplichting om te komen tot een samenhangend netwerk van natuurgebieden, is één van de weinige instrumenten om er iets aan te doen.”
Dat is de boodschap van de auteurs van het boek Grenzeloze Natuur, dat donderdag in Wassenaar ten doop wordt gehouden. De drie schrijvers werken bij de Wageningen Universiteit. Het boek is het tiende deel in een reeks van het bureau Wettelijke Onderzoekstaken Natuur & Milieu, dat in Wageningen is ondergebracht.
Bron: ANP